Als tiener was ik een echt paardenmeisje. Elke dag op mijn fiets naar de stal om mijn pony te verzorgen. Uren was ik ermee zoet. Ik borstelde en kamde vacht en manen van het dier net zo lang totdat het er pico bello uitzag. Marianne Kemp heeft er haar specialiteit van gemaakt. Niet dat ze daarvoor naar de manege gaat, integendeel. Ze laat het haar helemaal uit Mongolië overkomen om het vervolgens te verwerken in prachtige patronen, wandpanelen en objecten. Door het toepassen van verschillende kleuren en weeftechnieken heeft ieder werkstuk zijn eigen specifieke karakter. Lichtinval speelt daarbij een belangrijke rol, omdat het de glans en verfijnde textuur van het paardenhaar volgens Kemp benadrukt. Paardenmeisje of niet, ze is vooralsnog de enige in Nederland (en in Europa?) die het kammen van staart en manen tot een kunstvorm weet te verheffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten